Alzheimer....

Op een dag werd ik er meer geconfronteerd. Mijn moeder vertoonde wat gedragingen waarop mijn zus, verpleegkundige (ook bij de bejaarden met dementie), toch vond dat mijn moeder maar eens getest moest worden.
Na gesprekken met huisarts en andere specialisten kwam dan de diagnose Alzheimer naar voren.
Ik wist niet goed wat ik me er bij moest voorstellen en begon me in te lezen, wat een verschrikkelijke ziekte, dat was me al vrij snel duidelijk.

Mijn moeder is heel begaan met andere mensen en heeft ook jaren lang de rol als vrijwilliger op zich genomen in het lokale bejaardenhuis en is daar meermaals geconfronteerd met de verschillende stadiums van dementie.
Kort gezegd, mijn moeder had van dichtbij meegemaakt wat de ziekte met je doet en met de familie om de patient heen.

En dan kom je op een eilandje terecht waar je als patient moet gaan nadenken over een fase in het leven dat je niet meer weet wat je moet doen en op den duur helemaal niets meer weet of herkend. Daarmee geconfronteerd worden als familie is intens en voor de patient helemaal.
Alle emoties die daarmee gepaard gaan zijn intens en je beseft je allemaal dat er een periode aan gaat komen dat de verstandhouding gaat veranderen, de verstandhouding van ouder kind en ook de verstandhouding als partners.
Het proces vanaf symptomen, diagnose tot en met de omgang op de manier zoals we dat nu hebben heeft me diep geraakt en wil me daarom ook inzetten om het onderzoek naar deze verschrikkelijke ziekte een boost te kunnen geven.

Samen met  toppers van onze prachtige fabriek in Leerdam hebben we een team opgericht en gaan we in April allemaal individueel 300 km afleggen, gemiddeld 10 km per dag. Bewegen is gezond en zeker voor Alzheimer patienten.

Ik wil u vragen om via mij dit prachtige initiatief te steunen door via mijn actiepagina een donatie te geven.

Ik en vele mensen, van patient tot familie en vrienden, zijn u zeer erkentelijk!

Ik beweeg voor een wereld zonder Alzheimer